در اولین منزلى كه در آن مأموران ابن زیاد كه حامل سر مبارك امام حسین علیه السلام بودند، از مركب هاى خود فرود آمدند، مشغول میگسارى و عشرت گردیدند، ناگهان دستى از دیوار پدیدار شد و با قلمى از آهن این چند بیتى را با خون بر دیوار نوشت:
اترجو امة" قتلت حسینا"
شفاعة جده یوم الحساب
با مشاهده این صحنه عجیب، آنان برخاسته و آن سر مقدس را ترك كرده و پا به فرار گذاشتند، و سپس باز گشتند.
و ابن حجر در صواعق به همین كیفیت مطلب فوق را نقل كرده است و باز مى گوید كه: این شعر را سیصد سال قبل از بعثت خاتم النبیین صلَى اللَه علیه و آله و سلم بر سنگى نوشته یافتند، و نیز در یكى از كنیسه هاى رومیان این اشعار نوشته شده بود و كس ندانست در چه زمانى نوشته شده است ؟!
و سلیمان بن یسار گفته است: سنگى را یافتند كه بر آن نوشته شده بود:
لا بد ان ترد القیامة فاطمه
و قمیصها بدم الحسین ملطخ
ویل لمن شفعاؤه خصمائه
و الصور فى یوم القیامة ینقخ